Οι πόρπες της Ιοκάστης
Στον επόμενο στίχο
η ώρα θα είναι, αργά και τριάντα...
Στον επόμενο στίχο
η ώρα θα είναι, αργά και σαράντα...
Στον επόμενο στίχο
η ώρα θα είναι, αργά και πενήντα...
Στον επόμενο στίχο
η ώρα θα είναι, πολύ αργά...
Στον επόμενο στίχο
η ώρα θα είναι καθρέφτες να σπάσεις ...
Στον επόμενο στίχο
εξ ειμάτων περόνες χρυσές ν’ αποσπάσεις...
Στον επόμενο στίχο
τις χρυσήλατες πόρπες να μπήξεις στα μάτια...
Στον επόμενο στίχο
θα ‘ναι ώρα μ’ άλλα μάτια να δεις ...
Στον επόμενο στίχο
ίσως η ώρα να είναι ευαγής...
η ώρα θα είναι, αργά και τριάντα...
Στον επόμενο στίχο
η ώρα θα είναι, αργά και σαράντα...
Στον επόμενο στίχο
η ώρα θα είναι, αργά και πενήντα...
Στον επόμενο στίχο
η ώρα θα είναι, πολύ αργά...
Στον επόμενο στίχο
η ώρα θα είναι καθρέφτες να σπάσεις ...
Στον επόμενο στίχο
εξ ειμάτων περόνες χρυσές ν’ αποσπάσεις...
Στον επόμενο στίχο
τις χρυσήλατες πόρπες να μπήξεις στα μάτια...
Στον επόμενο στίχο
θα ‘ναι ώρα μ’ άλλα μάτια να δεις ...
Στον επόμενο στίχο
ίσως η ώρα να είναι ευαγής...