Δίχως θέμα
Την Iστορία που μόνος έγραψες δεν την μελέτησες
στάσιμος έμεινες πολλές φορές στις εξετάσεις.
Σου αρκεί αλήθεια μονάχα η αγανάκτηση
ή ήρθε στιγμή ξανά να τη διαβάσεις...
Σκισ’ το εξώφυλλο, κακό σου έκανε
με κρίση κοίταξε, τόσες σελίδες
ψυχές ανθρώπων μέσα τους, κι άλλες πατρίδες...
Καρδιά και φρόνηση, κι αν δε διστάσεις
μπροστά σου θα ξεδιπλωθούν οι γνήσιες διαστάσεις.
Έτσι, ίσως βρεις πώς να αντιδράσεις
με ποιον θα τα βάλεις...
Μ’ όσους σ’ εμπαίζουν, μ’ αυτούς που ανέχονται
ή γιατί μόνος απ’ την απάθεια δεν είχες βούληση να καταλάβεις...
Όσους για ήρωες μεσ’ τα βιβλία σου έχεις σε λόφο
αν δεις βαθύτερα δε διαφέρουν απ’ τον Αδόλφο.
Μ’ αίμα συντρόφων τους είχανε βάψει τα δυο τους χέρια
κι αφού τα ξέπλυναν, μετά μιλούσαν για περιστέρια.
Κι άλλοι από κάτω με ορθό το χέρι που ζητωκραύγαζαν
υπακοή στο σύνταγμα και όρκο πίστης για την Πατρίδα
ποτέ δεν ένιωσαν ότι η αξία τους ήταν που βέλαζαν.
Αλίμονό μας, άχραντη ας είχαν και μια ρανίδα...
Δε βγαίνει στίχος, δε βγαίνει λέξη
πατρίδες του κόσμου τι έχετε αντέξει...
Ποιοι σας τιμούν
ποιοι σας πονούν
ποιοι εκβιάζοντας σας πολεμούν;
Τάφοι και τρις κάνουν τα κράτη
και για την πείνα μιλούν οι αφράτοι...
Γουρούνια ακέφαλα στην ίδια γάστρα,
λιγδωμένα κορμιά σε πουκάμισα άσπρα,
μακριά από λαούς, κλειδωμένοι σε κάστρα,
κρύβουν τον ήλιο, κρύβουν και τα άστρα...
Τόσο το σίχαμα, τόσο το ψέμα...
Θυμός,
που γράφεις και δίχως θέμα...
Σου αρκεί αλήθεια μονάχα η αγανάκτηση
ή ήρθε στιγμή ξανά να τη διαβάσεις...
Σκισ’ το εξώφυλλο, κακό σου έκανε
με κρίση κοίταξε, τόσες σελίδες
ψυχές ανθρώπων μέσα τους, κι άλλες πατρίδες...
Καρδιά και φρόνηση, κι αν δε διστάσεις
μπροστά σου θα ξεδιπλωθούν οι γνήσιες διαστάσεις.
Έτσι, ίσως βρεις πώς να αντιδράσεις
με ποιον θα τα βάλεις...
Μ’ όσους σ’ εμπαίζουν, μ’ αυτούς που ανέχονται
ή γιατί μόνος απ’ την απάθεια δεν είχες βούληση να καταλάβεις...
Όσους για ήρωες μεσ’ τα βιβλία σου έχεις σε λόφο
αν δεις βαθύτερα δε διαφέρουν απ’ τον Αδόλφο.
Μ’ αίμα συντρόφων τους είχανε βάψει τα δυο τους χέρια
κι αφού τα ξέπλυναν, μετά μιλούσαν για περιστέρια.
Κι άλλοι από κάτω με ορθό το χέρι που ζητωκραύγαζαν
υπακοή στο σύνταγμα και όρκο πίστης για την Πατρίδα
ποτέ δεν ένιωσαν ότι η αξία τους ήταν που βέλαζαν.
Αλίμονό μας, άχραντη ας είχαν και μια ρανίδα...
Δε βγαίνει στίχος, δε βγαίνει λέξη
πατρίδες του κόσμου τι έχετε αντέξει...
Ποιοι σας τιμούν
ποιοι σας πονούν
ποιοι εκβιάζοντας σας πολεμούν;
Τάφοι και τρις κάνουν τα κράτη
και για την πείνα μιλούν οι αφράτοι...
Γουρούνια ακέφαλα στην ίδια γάστρα,
λιγδωμένα κορμιά σε πουκάμισα άσπρα,
μακριά από λαούς, κλειδωμένοι σε κάστρα,
κρύβουν τον ήλιο, κρύβουν και τα άστρα...
Τόσο το σίχαμα, τόσο το ψέμα...
Θυμός,
που γράφεις και δίχως θέμα...
