Σακούλα στον κάδο
Παλιά σακούλα από σούπερ μάρκετ
λίγο πριν ρίξω μέσα σε κάδο.
Από δυο τρύπες της, με ρυπαρά απονέρια,
σταλάζουν όνειρα που σήμερα πάλι με σένα θάβω.
Ισχνές, μαύρες γάτες έξω σκουπίδια έχουν αδειάσει,
δίπλα ένας σκύλος ψωραλέος, σωστό αγρίμι.
Του δήμου οι υπάλληλοι ξανά απεργούν,
ο μαχαλάς μας κι απόψε ζέχνει σαν το ψοφίμι.
Τη μύτη στα δάχτυλα κρατούν οι γειτόνοι.
Προσώπου σύσπαση, τίτλος ταμπέλας· είμαστε μόνοι...
Κάθε γωνιά κάδοι αγάπης αξόδευτης, ελπίδας φόνοι.
Πεταμένο στ’ αδέσποτα, παιδιών χαμόγελο που σε πληγώνει.
Ανάγκη υγείας δημόσιας μην την πετάξω.
Σπίτι επιστρέφω, η σακούλα τ’ απόρριμμα, το σκουπίδι εγώ...
Της μοναξιάς η σκάφη αξίες και ονείρατα ξανά θα πλύνει,
με λίγη τύχη και με προσπάθεια ίσως κάτι να γίνει...
Ώσπου στον κάδο μια και καλή να μας αδειάσουν,
στη νέα μας κλίνη...
λίγο πριν ρίξω μέσα σε κάδο.
Από δυο τρύπες της, με ρυπαρά απονέρια,
σταλάζουν όνειρα που σήμερα πάλι με σένα θάβω.
Ισχνές, μαύρες γάτες έξω σκουπίδια έχουν αδειάσει,
δίπλα ένας σκύλος ψωραλέος, σωστό αγρίμι.
Του δήμου οι υπάλληλοι ξανά απεργούν,
ο μαχαλάς μας κι απόψε ζέχνει σαν το ψοφίμι.
Τη μύτη στα δάχτυλα κρατούν οι γειτόνοι.
Προσώπου σύσπαση, τίτλος ταμπέλας· είμαστε μόνοι...
Κάθε γωνιά κάδοι αγάπης αξόδευτης, ελπίδας φόνοι.
Πεταμένο στ’ αδέσποτα, παιδιών χαμόγελο που σε πληγώνει.
Ανάγκη υγείας δημόσιας μην την πετάξω.
Σπίτι επιστρέφω, η σακούλα τ’ απόρριμμα, το σκουπίδι εγώ...
Της μοναξιάς η σκάφη αξίες και ονείρατα ξανά θα πλύνει,
με λίγη τύχη και με προσπάθεια ίσως κάτι να γίνει...
Ώσπου στον κάδο μια και καλή να μας αδειάσουν,
στη νέα μας κλίνη...
