Μαβί φιλί
Πύκνωσαν σύννεφα βαριά και έκρυψαν τα άστρα
από τ' Αυγούστου τη βραδιά των ηδονών στο Ημεροβίγλι
Τις προσευχές μας θάψαμε βαθιά μέσα στη γλάστρα
με όρκους που την πότιζες
και τα φιλιά χρωμάτιζαν μαβί το βουκαμβίλι
Πένθιμο των ανθών χαμόγελο
Μ' όλα τα φύλλα καταγής σταλάζει κι ένα δάκρυ
στ' ασβέστη που ξεθώριασε στου μπαλκονιού την άκρη
εκείνου που τα πρωινά λουζόμασταν στον ήλιο
Ουράνια θλίψη που κλαδί ξερό καλεί να κάνει φίλο
Όμως του θλιβερού ουρανού οι σταγόνες σαν ποτίζουν
των λουλουδιών μας το μαβί είναι ξανά π' ανθίζουν
και οι ευχές που νότισαν στη γλάστρα όταν φυτρώσουν
μια ακόμα άνοιξη μπροστά θα ξαναμεγαλώσουν
