Μόνοι στο χιόνι

Μόνοι στο χιόνι

Είπε ο κουφός:
"Χίλια μικρά αλεξίπτωτα
πώς πέφτουν οι νιφάδες";
Και ο τυφλός απάντησε:
"Τούτος ο ήχος τ' άνεμου
σα συμφωνία μοιάζει"...
Κι ένας μουγκός μπροστά
στα πόδια τους,
στο χιόνι χάραξε:
"Κρυώνω,
μιαν αγκαλιά"!

Μα εμείς οι δύο αρτιμελείς,
παγώσαμε,
μόνοι μες στο χιονιά...

Ενδόριστος 2011

Κάτω απ' τις λεύκες

Κάτω απ' τις λεύκες

Με σιγουριά απ' το χέρι κρατώντας
τη μοναξιά περίπατο έβγαλα
στων γρανιτένιων των λίθων τα καλντερίμια
έναν προς έναν που χρόνια σμίλευα.
Με ιδρώτα τους έστρωνα
κι οι ουλές στα χέρια μείνανε ενθύμια.
Οι λεύκες που φύτεψα κι αυτές αυξήθηκαν.
Δεντροστοιχία διπλή σχημάτισαν
κι απολαμβάνουμε τούτο το διάβα.
Στου τιμωρού του Ήλιου το μεσουράνημα
ασυλία το σκίασμα, ασπίδα στη λάβα.

Δύο φορές μονάχα παραπονέθηκε
πως ήταν πληγωμένη
απ' τα παπούτσια τα στενά
κι ακόμα μια που απόκαμε κι ένιωσε εξαντλημένη.
Μα του προσώπου της το χαμόγελο
κι η λάμψη βαθιά στα δυο της μάτια
ευχαριστώ λέει με αβρότητα σε κάθε βήμα
αφού όποιος συνοδοιπορεί καλοδεχούμενος είναι
ζημία καμιά ούτε όφελος, γιατί να νιώσει θύμα;

Όμως, ακόμα κι αυτή
κάποιες στιγμές ξέμακρα αλαργεύει
κι όσο μηκύνεται η απόσταση
όσο το κοίταγμα λοξεύει
πιο εύκολη θαρρώ πως γίνεται η θέαση
του βάθους των ρωγμών.
Γιατί είναι παράξενοι οι νόμοι της όρασης
και των ψυχών...

Ενδόριστος 2011

Ερυθρός Πικρός

Ερυθρός Πικρός

Παλαιωμένος οίκος 30 ετών
της ποικιλίας τα κάναμε Μπορντό
σε δρύινα κουρέλια.
Συνοδεύει άριστα κόκκινα κρέατα
λαβωμένα σπλάχνα
σκισμένες σάρκες με αίματα.

Παραγωγή:
Ημιαστικός Κακοποιητικός Συνεταιρισμός
Παρασκευής και Ανάπλασης Αδιεξόδων.
Επεξεργασία - Εμφιάλωση:
Αλχημική Εταιρεία Συντήρησης Τεχνασμάτων.
Αλκοόλ επί τοις εκατό:
Καθ' έξιν και υπερβολήν.
Περιέχει Θηριώδη.
Ανάλωση κατά προτίμηση:
Πριν από την ημερομηνία που αναγράφεται στο πτώμα.

Σερβίρεται σε θερμοκρασία κοιμητηρίου...

Ενδόριστος 2011

Αναστεναγμός

Αναστεναγμός

Το στεναγμό της κοινωνίας άσε να κλάψω.
Το δράμα της ζωής του αδικημένου
και της ψυχής τον όλεθρο του βολεμένου.
Του βιαστή την τάση να φιμώνει
του θύματος το αίμα που παγώνει.
Όσων ξεμείνανε στα ίδια και τα ίδια
τη μάχη που δεν έγινε και θέλει αρχίδια.
Αυτών που μίλησαν πάλι για επανάσταση
μα φόνους σκέφτονται ξανά χωρίς ανάσταση,
την εσωστρέφεια που νέκρωσε το διαβασμένο
την άγνοια που αποβλάκωσε τον κοιμισμένο.
Και τη συντήρηση που βολικά την κρίνουμε
το στόχο της γνωρίζοντας να διακρίνουμε
αφού με θράσος πρόθεση έχει να υπνώνει,
όμως κι αυτοί που ρόλο έχουν ν' αφυπνίσουν
δέκα φόρες χειρότεροι αν τους αφήσουν
τους συνανθρώπους που αγώνα κάνουν μόνοι.

Άσε με λεύτερο για όλα να πλαντάξω.
Για όσα γύρω θύμωσα κι αδυνατώ ν' αλλάξω,
για όλα αυτά που ξέρω πως χρωστώ όπως κι εσύ
και τα μπορούμε όμως έχουμε καιρό παραιτηθεί
γιατί ουτοπίες τις ονομάσαμε εφηβικές
έτσι δεν τόλμησα ούτε τώρα ούτε και χθες.

(στη Λίνα 25/12)

Ενδόριστος 2011

Χιόνια στο χωριό

Χιόνια στο χωριό

Χιόνια στο καμπαναριό

που ανέμελα σημαίνει

τι το νοιάζει το χωριό

αν ο γείτονας πεθαίνει

Ντιν-νταν-ντον

ντιν-νταν-ντον 

δεν είναι ώρα των κλαυθμών

ντιν-νταν-ντον ντον-ντιν

πολλάκις το εξαμαρτείν

Κι όλοι παν στην εκκλησιά

που 'μαθαν να προσκυνούνε

πάντα λάμπει η Παναγιά

στην απάθεια όταν ζούμε

Ντιν-νταν-ντον

ντιν-νταν-ντον

κλείσ' τα μάτια το λοιπόν

ντιν-νταν-ντον ντον ντιν

να χαρείς την εορτήν

Τέτοια νύχτα ήταν παιδιά

του Χριστού οι οπλοφόροι

ιεροεξεταστών πυρά

και φονιάδες σταυροφόροι

Ντιν-νταν-ντον

ντιν-νταν-ντον 

είναι η νύχτα των πιστών

ντιν-νταν-ντον ντον ντιν

ίδιοι οι μουτζαχεντίν

Εσταυρώθεις πριν μας πεις

κι άλλη αλήθεια καλέ μας Χριστούλη

πόσους Φαρισαίους θα βρεις

μεσ' στην εκκλησιά σου ούλη

Ντιν-νταν-ντον

ντιν-νταν-ντον 

Δία ας είχαμε αντί Χριστόν

ντιν-νταν-ντον ντον ντιν

να μας τρελάνει όλους εις την βροντήν...

Ενδόριστος 2011

Νυχτερινή οδοιπορία

Νυχτερινή οδοιπορία

Στο νυχτωμένο ουρανό πορεία χάραξαν
τα μάτια που αγκάλιαζαν τα αστέρια
μα δύσβατες στράτες τα πέλματα σπάραξαν
σε σκύρα οξύληκτα ίδια νυστέρια.

Λάβωμα η κάθε δρασκελιά στης γης το βάδισμα
οδύνη οι κύκλοι σε πανσέληνες κι ανθρώπους.
Του αργυρού σου δίσκου το αγλάισμα
σύμμαχε στείλε και σ' εμάς τους στρατοκόπους.

Με τη λαμπρή αρωγή του φέγγους να συμπράξεις
την αφεγγιά της πλανερής οδοιπορίας να νικήσω
να μου θυμίζεις πως κι εγώ όπως κι εσύ στις φάσεις
μεσ' στο σκοτάδι που με γέννησε αφού σου μοιάζω θα γυρίσω.

Ενδόριστος 2011

Που θα με βρεις

Που θα με βρεις

Πώς να με βρεις;
Τόπος το πέλαγο
που έκρυβε ο παφλασμός των κυμάτων
στις ακρογιαλιές σου.
Δρόμος ο άνεμος
που αν μάθεις να πορεύεσαι
και σε σηκώσει
δύσκολα θ' αντισταθείς
στους τόσους ασφαλέστερους προορισμούς.
Όχημα τα όνειρα
που ποτέ δεν πιστεύαμε
και η μετάβαση,
κόντρα στη στάση που πάντα επιλέγαμε.
Πώς να μ' αναγνωρίσεις;
Σημάδι κανένα...
Κι όσα υπήρξανε εύκολα τα 'σβησε
το χθεσινό ψιλόβροχο
μ' όλα τα χνάρια των πουλιών
καιρό τώρα που αποδήμησαν,
παρέα με τις θύμησες των περασμένων
που μόνο η αίγλη του χρόνου αξία τους έδωσε.
Στοιχεία αν θέλεις...
Σε ροζιασμένες ρίζες
την καταγωγή μου ψάξε να βρεις.
Τις μνήμες που χάθηκαν
απ' το βυθό ανέλκυσε
σαν αρχαίου ναυάγιου πολύτιμα ευρήματα.
Ένα ένα σχολαστικά καθάρισε
να στολίσεις του κενού μας παρόντος το μουσείο.

Στο χρόνο ψάξε με...

Ενδόριστος 2011

Η πιο κενή ώρα

Η πιο κενή ώρα

Στην πιο άδεια σου ώρα,
τη στιγμή που δεν έχεις τίποτα άλλο να πεις
ούτε καν να σκεφτείς μπορείς πολλές φορές...
Στην πιο μάταιη αίσθηση
που παγωμένο αφήνει κορμί και πνεύμα,
το στόμα όταν θέλεις να μην ξανανοίξεις
και το σώμα τσουβάλι στην καρέκλα ν' αφήσεις...
Όταν οι παρέες όλες μοναξιά είναι
κι η μοναξιά ή ίδια βουβή μένει,
μα πιο βουερή από της πολιτείας τη σιωπή
που σε ξεκουφαίνει...
Σαν κυπαρίσσι στο σούρουπο
το χρώμα του χαμόγελου σκούρο όταν γίνεται
κι ούτε να λυπηθείς μπορείς
ούτε να φοβηθείς πλέον τίποτα δεν έχεις...

Αν καταφέρεις,
αυτό που απόμεινε μέσα σου σ' άλλους να δίνεις
και τι εισπράττουν να μη σ' ενδιαφέρει
γιατί να προσφέρεις τίποτα άλλο
εκτός απ' τους στίχους δεν βρίσκεις...

Τότε ναι...
Είσαι ποιητής.

Ενδόριστος 2011

Άταφοι

Άταφοι

Νύχτωσε γρήγορα και τούτος ο Δεκέμβρης
και κάθε Δεκέμβρης
μετά το θανατερό μαντάτο.
Άταφη έμεινε κι απόψε η μορφή σου.

Σκωληκόβρωτες ρίζες τα πέλματά μου
πώς ν' αντέξουν στα πετρωμένα χώματα της μοναξιάς;
Να ξαποστάσω αδύνατο
ακουμπισμένος στο σκήπτρο των αναμνήσεων.
Το αδαμάντινο στύλωμα
δύσκολο να κρατήσει το σκυθρωπό βάρος της ψυχής.

Και στάζουν άφωνα οι κραυγές
κι απ' το δικό μου άταφο κουφάρι.
Μάτια υγρά, ασύδοτα που βλέπουνε το χθες.
Ξύλινα χέρια,
κλαδιά τα δάχτυλα που λείπουν οι αφές.

Ενδόριστος 2011

Αγριοτριανταφυλλιά

Αγριοτριανταφυλλιά

Πνιγερή δόξα,
αλλοφρόνων υπηκόων αλαλαγμοί.
Εκεί,
στην αίθουσα του θρόνου
με το στέμμα μαζί
και κάθε άλλη εξουσία
παραδομένη στους σφετεριστές.

Το σκήπτρο μόνο φύλαξα αλύγιστο θεματοφύλακα.
Στύλωμα το 'βαλα στην αγριοτριανταφυλλιά
στο εύστοργο λιβάδι
της ενδορίας
και λαχταρώ την άνοιξη
το πρώτο της ρόδο να στείλω πίσω
στην εστεμμένη,
τη στάση που ανέχτηκε
ξεπλανεμένη
και κιότεψε ν' ακολουθήσει.

Πιστέ μου αξιωματικέ
τη συμβουλή σου δε θ' αποδεχτώ.
Ούτε τη θέληση έχω
ούτε την αντοχή να ανασυντάξω δυνάμεις
ούτε τιμή και δόξα σκοπό να ανακτήσω.
Το ιερό Εξκάλιμπερ καρφωμένο ας μείνει στην πέτρα.
Τις λαιμητόμους και τις αγχόνες κάψε στην πυρά.
Έλα μαζί μου αν θέλεις
λίπασμα να ρίχνεις
και να ποτίζεις τη διψασμένη αγριοτριανταφυλλιά.

Ενδόριστος 2011

Σε μισώ γιατί μου μοιάζεις

Σε μισώ γιατί μου μοιάζεις

Φανταχτερά βεγγαλικά

τα λόγια ειπωμένα

συγκίνησης ξεχείλισμα 

με λογική κανένα.

Αριστερά αισθήματα 

μα πράξεις δεξιές

και άλλες κακουργήματα

που γκρέμισαν το χθες.

Ξεμάθαμε τον έρωτα

τον πόθο δε θυμόμαστε,

άντε να καταφέρουμε 

επιτέλους να σκεφτόμαστε.

Εσύ μου μοιάζεις ή εγώ

ή είμαστε σαν τους άλλους

ίδια με μένα σ αγαπώ.

Καθρέφτη πόσο σε μισώ...

Ενδόριστος 2011

Υλοτόμοι

Υλοτόμοι

Ο ένας βαρά αδιάκοπα τον πέλεκυ

κι η κάθε σκλήθρα την παλάμη του ματώνει

ο άλλος στο ξέφωτο θωρούσα ότι ξέμεινε

όμως στην ακονόπετρα το μέτωπο ιδρώνει.

Μας πήρε ο πόνος που αργούν κι εμείς προσμένοντας

μετρούμε σαν κριτές τα πελεκούδια και τις σχίζες.

Μια τελευταία τσεκουριά απ' την αντίθετη πλευρά 

και να το τέρας που σωριάστηκε απ' τις ρίζες.

Ενδόριστος 2011

Υετός

Υετός

Μαύρισε πάλι ο καιρός...
Κι εσύ
πιστός στο που 'μαθες
πάντα
την πλάτη στον ήλιο να 'χεις
για να μπορείς
το μεγάλωμα πρώτα να βλέπεις
στη δύση
και μετά το θάνατο
των σκιών
των ίδιων σου
μέσα στο ζόφο,
έχεις αυτό καλύτερο
στο σούρουπο
για σένα
κι απ' του καλοκαιριού
ν' αντικρίζεις
το ηλιοβασίλεμα.

Θα βρέξει μάλλον...
Γιατί στο Δία
ευχές και σήμερα έστειλες
βροντές να ρίξει
κι αστροπελέκια
γύρω
στους γύρω σου,
τόσο κοντά σου όμως
που τον αχό τους
δεν τολμάς,
κλείνεις αυτιά και μάτια
και όλο πλησιάζει
του βρόντου ο κρότος.

Πρώτες στάλες βροχής...
Είπες τις λάτρεψες,
κάθαρση νόμιζες θα φέρουν
κι ακάλυπτος
στης καταιγίδας το χαμό
να βγεις προσπάθησες
με μάτια δήθεν θαρρετά
ψηλά που σήκωσες
στον ουρανό
το φως ήταν κρυμμένο
στη σκοτεινιά του σύννεφου.
Με το δικό σου κοίταγμα,
ότι κι αν δεις ασφαλισμένο.

Θεομηνία, μπόρα που δυνάμωσε...
Δεν έχεις χρόνο
βάρος και μέγεθος
να δεις
απ' το χαλάζι
να τρέξεις να κρυφτείς
δε προλαβαίνεις
ούτε βοήθεια πουθενά
μην περιμένεις
τέτοια στιγμή
ποιος να σου πει πόσο τον νοιάζει
ο παγωμένος υετός
που πέφτει γύρω σου
αν σε τρομάζει...

Ενδόριστος 2011