Νέμεσις

Νέμεσις

Σιγά να μιλάς, σιγά...

Πλάνεψες το σώμα όλο των ενόρκων.

Σιγά ν’ απαντάς.

Οι κατήγοροί σου έχασαν την μάχη...

Σιγά να θρηνείς, σιγά...

Ο γόος και ο οδυρμός ξυπνά την Αληκτώ.

Σιγά να σπαράζεις.

Ο ολολυγμός σου αναστατώνει την Τισιφόνη...

Ονείδισε την ενοχή,

χλεύασε την αθώωση...

Το πένθος γοργά περνά.

Το ‘μαθες κιόλας...

Οι Ευμενίδες ξαναγεννιούνται

κάθε που κοκκινίζει ο Ουρανός

και χύνει το αίμα του στους κόλπους της Γης...

Κι εσύ εκεί...

μαία στη γέννηση,

με περισσή φροντίδα στα μαλλιά τους...

Μ' ακόρεστη δίψα

προσμένοντας το λυτρωτικό φιλί που ποτέ δεν έρχεται... 

Σιγά να πίνεις, σιγά...

της εξιλέωσης τις τελευταίες στάλες πνοής...

Ενδόριστος 2011