Πρόστυχος στίχος
Πεδινές συνοικίες
πλημμυρισμένες έφηβους με οράματα βουνών…
Κάποιους αδίστακτους εμπόρους ονείρων παιδικών,
φυγαδευμένους δοσίλογους αλλοτινών εποχών.
Κι εσύ εκεί… Μέτοχος στο αμέτοχο,
συμμέτοχος, παρατηρητής της αφόδευσης.
Λαλίστατος βερμπαλιστής θεωριών.
Συνήγορος αρρωστημένων πρακτικών.
Χοντρός, υποχόνδριος στην κρίση,
μόνο δυο βήματα απ’ τη δική σου δύση…
Οχυρωμένος πίσω απ’ την πένα…
Όχι άλλοι στίχοι… πριν γίνουν πρόστυχοι.
