Νυχτερινή οδοιπορία
Στο νυχτωμένο ουρανό πορεία χάραξαν
τα μάτια που αγκάλιαζαν τα αστέρια
μα δύσβατες στράτες τα πέλματα σπάραξαν
σε σκύρα οξύληκτα ίδια νυστέρια.
Λάβωμα η κάθε δρασκελιά στης γης το βάδισμα
οδύνη οι κύκλοι σε πανσέληνες κι ανθρώπους.
Του αργυρού σου δίσκου το αγλάισμα
σύμμαχε στείλε και σ' εμάς τους στρατοκόπους.
Με τη λαμπρή αρωγή του φέγγους να συμπράξεις
την αφεγγιά της πλανερής οδοιπορίας να νικήσω
να μου θυμίζεις πως κι εγώ όπως κι εσύ στις φάσεις
μεσ' στο σκοτάδι που με γέννησε αφού σου μοιάζω θα γυρίσω.
τα μάτια που αγκάλιαζαν τα αστέρια
μα δύσβατες στράτες τα πέλματα σπάραξαν
σε σκύρα οξύληκτα ίδια νυστέρια.
Λάβωμα η κάθε δρασκελιά στης γης το βάδισμα
οδύνη οι κύκλοι σε πανσέληνες κι ανθρώπους.
Του αργυρού σου δίσκου το αγλάισμα
σύμμαχε στείλε και σ' εμάς τους στρατοκόπους.
Με τη λαμπρή αρωγή του φέγγους να συμπράξεις
την αφεγγιά της πλανερής οδοιπορίας να νικήσω
να μου θυμίζεις πως κι εγώ όπως κι εσύ στις φάσεις
μεσ' στο σκοτάδι που με γέννησε αφού σου μοιάζω θα γυρίσω.
