Η πιο κενή ώρα
Στην πιο άδεια σου ώρα,
τη στιγμή που δεν έχεις τίποτα άλλο να πεις
ούτε καν να σκεφτείς μπορείς πολλές φορές...
Στην πιο μάταιη αίσθηση
που παγωμένο αφήνει κορμί και πνεύμα,
το στόμα όταν θέλεις να μην ξανανοίξεις
και το σώμα τσουβάλι στην καρέκλα ν' αφήσεις...
Όταν οι παρέες όλες μοναξιά είναι
κι η μοναξιά ή ίδια βουβή μένει,
μα πιο βουερή από της πολιτείας τη σιωπή
που σε ξεκουφαίνει...
Σαν κυπαρίσσι στο σούρουπο
το χρώμα του χαμόγελου σκούρο όταν γίνεται
κι ούτε να λυπηθείς μπορείς
ούτε να φοβηθείς πλέον τίποτα δεν έχεις...
Αν καταφέρεις,
αυτό που απόμεινε μέσα σου σ' άλλους να δίνεις
και τι εισπράττουν να μη σ' ενδιαφέρει
γιατί να προσφέρεις τίποτα άλλο
εκτός απ' τους στίχους δεν βρίσκεις...
Τότε ναι...
Είσαι ποιητής.
τη στιγμή που δεν έχεις τίποτα άλλο να πεις
ούτε καν να σκεφτείς μπορείς πολλές φορές...
Στην πιο μάταιη αίσθηση
που παγωμένο αφήνει κορμί και πνεύμα,
το στόμα όταν θέλεις να μην ξανανοίξεις
και το σώμα τσουβάλι στην καρέκλα ν' αφήσεις...
Όταν οι παρέες όλες μοναξιά είναι
κι η μοναξιά ή ίδια βουβή μένει,
μα πιο βουερή από της πολιτείας τη σιωπή
που σε ξεκουφαίνει...
Σαν κυπαρίσσι στο σούρουπο
το χρώμα του χαμόγελου σκούρο όταν γίνεται
κι ούτε να λυπηθείς μπορείς
ούτε να φοβηθείς πλέον τίποτα δεν έχεις...
Αν καταφέρεις,
αυτό που απόμεινε μέσα σου σ' άλλους να δίνεις
και τι εισπράττουν να μη σ' ενδιαφέρει
γιατί να προσφέρεις τίποτα άλλο
εκτός απ' τους στίχους δεν βρίσκεις...
Τότε ναι...
Είσαι ποιητής.
