Εκεί στους αμμόλοφους
Εκεί στους αμμόλοφους
που όλοι θαρρούν ζωή πως δεν υπάρχει
το κάθε τι αν δεις αέναα κινείται
Είναι η διάθλαση θα πεις του ορίζοντα κι η κάψα της ερήμου
Μα εκεί στους αμμόλοφους
της γης ο τελευταίος κόκκος ταξίδια κάνει απέραντα
στον άνεμο τη μέρα
Και τη νυχτιά
εκεί στους αμμόλοφους
όταν κοιτάζεις με τις ώρες τον ουρανό
γιατί άλλο να δεις δεν έχεις
κι έτσι το βλέμμα σου αλλού δε στρέφεις
μέσα στην αίσθηση της μοναξιάς που σε κυκλώνει
των αστεριών τη βιαστική πορεία να θαυμάσεις
σ' αυτόν τον άγνωστο ουρανό
Μη προσπαθήσεις να καταλάβεις νόημα
απ' το σκοτάδι που αδιαφορεί για σένα
εκεί στους αμμόλοφους
γιατί δε νοιάζεται γι αυτή τη μίζερη ζωή σου
Με τη σοφία του
με τη σιωπή του
γνωρίζει πως τα πάντα έχουν έναν απελπισμένο
μοναχικό προορισμό
Εκεί στους αμμόλοφους
σαν ξημερώσει
με το χάραμα ξεκίνα πριν πιάσει η ζέστη
Χαμογέλα στους βεδουίνους που θα τύχουν στο δρόμο
Είναι διαβάτες
Συνέχισε δίχως να ψάχνεις συνοδοιπόρους
Δεν είναι πως δεν έχετε κοινό προορισμό
Είναι πως εκεί στους αμμόλοφους
ο καθ' ένας μας έχει δικό του βηματισμό
