Η Πολυάννα
και δίψαγε ο γέρος αρκουδιάρης
Τη συντροφιά του στη ζωή καιρό την είχε χάσει
Το ντέφι της μονάχα απόμεινε
κι αυτό στο πεζοδρόμιο αδειανό
δυο εικοσάλεπτα μόνο και γύρω γόπες από τσιγάρα
Τι να σου κάνουν δυο εικοσάλεπτα...
Τα απογεύματα του Φλεβάρη είναι πάντα πεινασμένα
Τι να του κάνει κι ο ποιητής
που γονάτισε ενδεής κι αυτός δίπλα του
και βάλθηκε να του διαβάζει στίχους
Θαρρείς γεμίζει το στομάχι
από τον ήλιο που κουρελιάζει τα σύννεφα...
Πέρασε μετά κι ο παπά Γρηγόρης
Πέρνα αύριο απ' το φιλόπτωχο βρε χριστιανέ
του είπε
Θα το κανόνιζα σήμερα μα τρέχω για τρισάγια
στο κοιμητήριο
Της ενορίας δεν είσαι;
Ααα του Αγίου Νικολάου
καλά θα μιλήσω στον πάτερα Ιερόθεο
άγιος άνθρωπος
Στις σκάλες της πρόνοιας
συνάντησε την καλοφροντισμένη διευθύντρια
που προσπαθούσε να ισορροπήσει τα εκατόν τόσα κιλά
πάνω σε δυο δυστυχισμένες γόβες που αγκομαχούσαν
Κλείδωνε
Μόλις κλείσαμε
είπε
Να μην παιδεύεσαι
Μια φορολογική ενημερότητα μονάχα θέλω
και την ταυτότητα
Όλα τα άλλα είναι δικιά μας δουλειά
Όλα καλά θα πάνε
Πραγματικά αληθινό και γλυκό το χαμόγελό της
Αυτό το βράδυ του Φλεβάρη ήταν πολύ πεινασμένο
Δεν πρόσεξε το κόκκινο φως στην εξώπορτα
όρμησε μέσα έτοιμος να διπλωθεί στο πάτωμα
Η μεσήλικη κυρά κατάλαβε πως δεν ήταν πελάτης
Φωφώ τι κάνουμε τώρα;
Βάλτου να φάει μωρή
έχουνε μείνει φακές απ' το μεσημέρι
και κράτησέ τον
μπορεί να έχει ανάγκη κι από παράδες
Πάω να ξεπετάξω τον μαλάκα στο τέσσερα κι έρχομαι...
