Άγραφη σελίδα
Ζητούσε χάδια στο λευκό κορμί της
μια άγραφη σελίδα
Την πόθησα κι εγώ
Κι είπε να γράψω πάνω της
το πιο όμορφό μου ποίημα
Το θέλησα κι εγώ
Πάθος πολύ
Η ανάσα βαραίνει
Χέρια ιδρωμένα
στην έτοιμη πένα
μα η σκέψη άδεια
με άγχος κλέφτη
που η νύχτα πέφτει
Κι ενώ την τέχνη θαρρούσα πως ξέρω
πώς δυσκολεύομαι
πόσο υποφέρω
αφού δεν είναι δική μου η σελίδα
κι άλλη προηγούμενη
στο δικό σου τετράδιο
το γνωρίζεις δεν είδα
Είπα να κλέψω
Να ξεφυλλίσω με βιάση
αυτές τις λίγες τσαλακωμένες
και κάποιες λέξεις να συγκρατήσω
για να τις δέσω
μ' εκείνες τις δύο
που είδα χθες βράδυ
σ' ένα ταττού σου χαραγμένες
Μα τι ατυχία
και πόση ευθύνη
Το μόνο που πρόλαβα
απ' τη ζωή σου
φωτογραφίες
Σκηνές σε ταινία του Ταραντίνο
σ' ένα τετράδιο
που αμέσως κλείνω
με μια σελίδα μόνη λευκή
Την τελευταία
κι είναι αδικία
μα είναι μοιραία
ολόδική σου...
