Το τσογλάνι
Σαν την πιο πρόστυχη βρισιά που ακούμε στο λιμάνι
βεντέτας τραγικής, μαγκίτη από τη Μάνη
τα λόγια της αγάπης σου.
Τραυματισμένο ζωντανό στο δρόμο από τσογλάνι
μ' ένα σουγιά που έχει ακονίσει το αλάνι
τ' απόνερα απ' τη ρότα σου.
Βάλσαμο οι μέρες που περνώ στην ησυχία μου
και λαϊκά βαριά ακούω στα ηχεία μου.
Αβάσταχτο να σε ζητώ βράδια στις μπυραρίες
στ' άδεια ποτήρια που ζητούν τσογλαναρίες.
Πόρνες οι νύχτες σου, κόκκινες γόβες σε καλντερίμια
που κυνηγούνε μέσ' στο χιονιά λαβωμένα αγρίμια.
Δικός σου είμαι, έλα και πάρε με.
Κορμί αλάβαστρου, μια πύλη εισόδου σ' ένα παλάτι
νύχια που γδέρνουν γεμίζοντας αίμα όλη την πλάτη.
Σου παραδίνομαι, ότι θες κάνε με.
