Απτή Κωμωδία
Ενώ περίμενα να'ρθείς μες στο σκοτάδι
μυστικά
συνωμοτικά
ο καλπασμός τ' αλόγου σου
τους ξύπνησε
Ξεσήκωσε τη γειτονιά
κι εκεί που αποφάσιζαν τις πράξεις τους
αναλογίζοντας την ποινή
κι ο λογισμός τους ποινή γενότανε
να δοκιμάσουν ζήτησαν
όλοι
χωρίς καν να γνωρίζουν
γλυκό κρασί του αθάνατου
ή κώνειο
στο φλασκί σου αν κουβαλάς
Και γέμισε η πόλη πιτζαμάνθρωπους
με ανακατωμένα τα μαλλιά
που μέσα στο λήθαργο απ' τον ύπνο τους
κουτουλούσε ο ένας τον άλλο
χωρίς να τον κοιτά στα μάτια
Μα χαμογέλαγαν
μ' αυτό το ηλίθιο χαμόγελο
που όλοι φαντάζονται πως είναι ευτυχισμένοι
Ξεπέζεψες
κι ο μαύρος σου μανδύας
θαρρείς πως σκούπιζε το σοκάκι
τόσο μακρύς ήτανε
κι η σιλουέτα σου
ψηλά χανότανε στ' αστέρια
Μα δεν κατάλαβαν
συνέχιζαν μ' αυτό το ηλίθιο χαμόγελο
να σπρώχνονται για να σε συναντήσουν
Όχλος
πλήθος που πάντα σε άλλους αναθέτει
και αμοιβή μα και ποινή να καθορίζουν
στου μαύρου αλόγου σου τα πέταλα σιμά
γονατιστοί
στόμα με στόμα αφού άκουσαν
τη Θεία Κωμωδία
φίλτρο στο Καθαρτήριο
νόμισαν το ελιξίριο
Βγήκα στο παραθύρι φώναξα
Έκραξα
μα οι αλαλαγμοί τους σκέπαζαν την κραυγή
κι αυτοί έμεναν εκεί
υπνωτισμένοι ξύπνιοι
Έκλεισα τα παραθυρόφυλλα
πριν αρχίσει η σιωπή
δεν άντεξα να δω συνέχεια
Ξέρω
ούτε και σήμερα περίσσεψε σταγόνα
μα δε θα τρέξω να σε συναντήσω
Εσύ θα'ρθείς
Ενδόριστος 24/1/2013
