Ημιτελές
Ξεχασμένα στων δρόμων τους τοίχους συνθήματα
οι αιμάτινες όμως παραμένουν σταγόνες
απ' το κόκκινο χρώμα σ' ένα ρείθρο που στάλαξαν
κι ας περάσαν δεκάδες χειμώνες
Την οσμή της φωτιάς στις πλατείες που καίγονταν
μες στις μνήμες μας σκέπασαν τα δακρυγόνα
Της ανήσυχης εκείνης βραδιάς όλο τ' άρωμα
δίπλα σε ίασμο αργότερα, ιδρωμένο αγκάλιασμα
σα να ήμασταν σε πάλης αγώνα
Με φιλιά που είχαν γλύκα και κάπνας επίγευση
ξαναμμένοι από πάθος τα νύχια μας βγάζαμε
στα κορμιά μας τα έφηβα την ορμή μας ξεσπάζαμε
που θαρρούσαν το σύστημα είχαν αλλάξει
Ξεχασμένα κι αυτά τα σταλμένα μηνύματα
που τον πόθο συντήρησαν όταν λείπαν τα ναύλα
Πάντα μ' εύκολα λόγια αγάπης τ' αρχίζαμε
κι όσα λίγα απ' αυτά στο μυαλό μας αφήσαμε
καταλήγανε όλα με ίδια λέξη... την καύλα
οι αιμάτινες όμως παραμένουν σταγόνες
απ' το κόκκινο χρώμα σ' ένα ρείθρο που στάλαξαν
κι ας περάσαν δεκάδες χειμώνες
Την οσμή της φωτιάς στις πλατείες που καίγονταν
μες στις μνήμες μας σκέπασαν τα δακρυγόνα
Της ανήσυχης εκείνης βραδιάς όλο τ' άρωμα
δίπλα σε ίασμο αργότερα, ιδρωμένο αγκάλιασμα
σα να ήμασταν σε πάλης αγώνα
Με φιλιά που είχαν γλύκα και κάπνας επίγευση
ξαναμμένοι από πάθος τα νύχια μας βγάζαμε
στα κορμιά μας τα έφηβα την ορμή μας ξεσπάζαμε
που θαρρούσαν το σύστημα είχαν αλλάξει
Ξεχασμένα κι αυτά τα σταλμένα μηνύματα
που τον πόθο συντήρησαν όταν λείπαν τα ναύλα
Πάντα μ' εύκολα λόγια αγάπης τ' αρχίζαμε
κι όσα λίγα απ' αυτά στο μυαλό μας αφήσαμε
καταλήγανε όλα με ίδια λέξη... την καύλα
