Θα το δω

Θα το δω

Χιλιάδες αυτοί

που όλο γογγύζουν 

πως μια σταγόνα

μόνη ορφανή

μέσα στον άνυδρο

πάτο μιας κοίτης

στεγνή η άργιλος 

θα καταπιεί.

Είναι όμως κάποιοι 

που καλά γνωρίζουν

υπάρχουν οι επόμενες

στο βήμα τους πίσω

αδιάβροχο στρώμα

πηλού θα βρουν

κι όλες μαζί

ποτάμι θα γίνουν

στο διάβα ότι υπάρχει 

να καταπιούν.

Αχ να το δω 

πριν πέσω για ύπνο

αυτό το ρυάκι 

που ακολουθεί.

Νερό στις ρίζες

που ξεραθήκαν

κι έξω απ' το χώμα

έχουνε βγει.

Ναι θα το δω

έστω στον ύπνο

που θα 'χει γίνει 

πια ποταμός

στις όχθες του δίπλα

ότι ποτίζει ν' ανθίζει

κι αν δεν ξυπνήσω

ας βγει ο καρπός.

Ενδόριστος 2012

Ο πρώτος θάνατος

Ο πρώτος θάνατος

Σήκω και φύγε, σκύλε!
Τα ψέματα τέλειωσαν. Φύγε!

Φτάνει το ναι που μέχρι τώρα καρπώθηκες.
Το όχι που θέλησες να πιστέψω πως χάθηκε
τη βρωμιά σου και τη μιζέρια σιχάθηκε.
Θ' αντιδράσεις. Το ξέρω.

Τελευταίο σου δώρο, ο πρώτος ο θάνατος
μαντατοφόρος, με κραυγή.
Κλάμα στην πόλη
ας ξυπνήσει μια μόνη βολή
δυνατότερα απ' το βόλι ο αχός να γιγαντώνει.

Τώρα που η καρδιά
σαν απ' αγάπη λαβωμένη
για ένωση καλεί με κάθε τίμημα
αντίτιμο τούτο το κορμί
των αποκομμένων αδελφών
που οι πατέρες έπεσαν
φωνή συνένωσης που προσκαλεί.

Γίνεται φως η ζωή σα χάνεται.
Γυαλιού διαύγεια
του σάβανου το τυλιγμένο πέπλο
κι ο θρήνος που εγείρεται
δείχνει μονάχος πως δεν είσαι.

Η μαρτυρία αυτή
η μοναχική
η τελευταία αναπνοή
μια προσφορά
μια προσευχή
μια επίκληση
για ν' αντηχεί πιο μεγαλόπρεπα η ζωή
μετά απ' αυτόν τον θάνατο.

Πόλη μου, μάνα εκμαυλισμένη
η θλίψη σάρωσε κι αγωνιάς...

Μη φοβάσαι...

Ενδόριστος 2012